Forum klasy 2 c :)

W tym momencie Skamyk w zwolnionym tempie i na tle składającym się z ukośnych kresek jak w mandze tle wykonał charakterystycznie kopnięcie, w którym całe ciało jest ustawione równolegle do ziemi, a noga wygiągnięta, skierowana do przeciwnika.
Powaliwszy w ten sposób Mateusza, Obrońca Cnót podciągnął skromnie skarpetki i uszedł w cień.
-Ehem- odchrząknęła cicho Badzia.
-Chcesz cukierek na gardło? Cytrynowy!
-Nie, Albus, dziękuję.
-Ła łę łaaaaaa - odezwał się z podłogi Mateusz, wydając właściwe sobie dźwięki.
-Nie martw się, zaraz ktoś się tobą zajmnie - rzucił ktoś z OFFu. Po chwili długa laska zaciągnęła Mateusza do magicznego miejsca zwanego OFFem. (Mówiąc laska nie mam na myśli dziewczyny, tylko takie coś, czym się ściąga głupków ze sceny)
-EKEM - Badź chrząknął głośniej przed wygłoszeniem mowy.
-Jesteś pewna że nie chcesz tego cuk...
-NIE, ALBUS.
-Tylko pytałem...
-Więc: jestem za tym, żeby rozwiąć tę akcję! Nadać jej sens! Nadać sens naszemu istnieniu w tej Historii!
-Ma rację! - ryknął Chase trochę bez sensu.
-Więc! Zróbmy coś! Nie opierajmy fabuły na dialogach!
-No właśnie, ja proponuję gdzieś wyjechać i zostawić tych porąbańców a ty "nie nie bo cośtam tego" - wtrącił się Sev, naśladując cienki głos Badzi.
-Sev. Przymknij się do diaska.
-No właśnie, ja proponuję demokratyczne głosowanie co robimy - zarządził Olaf, jako jedna z mądrzejszych osób w tej Historii.
Co wybierze lud, przekonamy się niebawem!

15 strona!!!!!

Ciupa okazała się salą numer 12 w gimnazjum nr 58. Trwała w najlepsze lekcja matematyki z Ms. G. Badziek poczuł na swoim ramieniu gwałtowne szarpanie, a po przebudzeniu doszedł do niej krzykliwy głos nauczycielki.
- Magda, Magda powiedz mi co ty robisz? Hola hola, czy to jest lekcja plastyki?
- Yyyy, jaaaa...  niee... teeen... - wyjąkał Badziek.
Po zrekognizowaniu całej tej sytuacji, Badziek zreflektował się, że pod ławką leży dziesięć grubych Badziowników, a ona ślęczy nad tym z numerem 11. Wszystkie kartki zarysowane były komiksem. Badziek, niby wyrwany z hipnozy, przekartkował zeszyt i spostrzegł, że komiks ten zawiera znajome postaci - Skamienia, PeeMa, Filipa, Ninę, Mateusza, Kubę, Magdę i parę innych osób z klasy. Były one jednak tylko tłem, gdyż głównie poszczególne kwadraty zajmował sam Badziek i pewna osobistość z długimi, czarnymi i NIECO tłustymi włosami, oraz siwy dziadek o zaostrzonym podbródku, który Badźkowi wydawał się Hrabią Olafem. Te trzy postacie główne pojawiały się w każdym kwadracie, na każdym obrazku... wszędzie. Wplatały się zręcznie w morze innych postaci, i tych z klasy, i tych harcerzy, i z innych klas
- Nieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.... to nie działo się naprawdę? - wrzasnął z nutą goryczy Badziek, podpierając głowę na spracowanych i wręcz przypasowanych do ołówka rękach. Tak, to co się działo było jedynie wiecznym komiksem, z którego Badziek został brutalnie wyrwany jedynie dla rozwiązania na tablicy układu równań.

- Hola Hola! Magda, Nina, Filip, Piotr, Piotr, Piotr, Paulina, Ania, Ania, Idalia, Magda...eee....Kasia? eee Kamila? co wy wszyscy sobą reprezentujecie?! To jest lekcja matematyki, więc albo koza abo pies! Jak spotkacie kogoś kiedyś w ciemnym zaułku to to będę ja! A w ogóle to czy nie macie przypadkiem takiej choroby niespokojnych nóg? Wracajcie do klasy wy.... - potok słów nauczycielki przerwało wejście pana WiceDyrektora
- Klasa! Ks ks! Mam ważny komunikat!!! O matko! Czy to nie... tak! To John Lennon!
- Ayh! - powiedział radośnie John Lennon
W tym momencie wydarzyło się równocześnie kilka rzeczy. Pan WD pobiegł do przedmiotu swego kultu, reszta klasy III c (po tym jak już wyszła z szoku po nagromadzeniu różnych powiedzonek nauczycielki) pobiegła za nim za przykładem pedagoga, zaś matematyczka zaczęła walić głową o tablicę.
- Czy przypadkiem Wam to czegoś nie przypomina? - zapytał emblematycznie Filip, podchodząc do Niny i Olafa zagłębionych w namiętnym uścisku i pokazując na osobę pozostałą w pomieszczeniu zwanym dalej salą lekcyjną.
- Tjaaa... Ciebie koleś.... - zaczął Olaf gdy nagle Mateusz porwał go w swoje objęcia
- Moja Ciężąrna Dziewico!!!!!! Zawsze chciałem Cię spotkać!!!!!
- Mateusz zdradzasz mnie! - krzyknęła Nina z pretensją w głosie
- Trututututututut Skamień, Obrońca cnót!
- Cnót Ciężarnych Dziewic? Jassne (R) - zapytał z powątpiewaniem Filip
Ze Skamienia uszło trochę pary.....

- Eee... Sev.... Przepraszam, iż się wtrącam, ale na logikę rzecz biorąc, to jak mogłeś wywalić naszego drogiego, bezcennego wręcz Antoniego za okno skoro jesteśmy ZA oknem aktualnie? - zapytała Nina beznadziejnie rzeczowo
- .... - na beznadziejnie rzeczowe pytanie Niny nastąpiła beznadziejnie niewerbalna reakcja Seva
Nagle z transu jaki wywołało pojawienie się Johna Lennona wypadła pani od polskiego.
- Hej! Ludzie, przecież mieliśmy zrobić próbę!
- No właśnie, Johnny.... - zaczął pan WD
- TAK? - zapytali równocześnie eee.... dwaj Johni?
- Nie nie, Lennon, chociaż.... Czy umiesz grać na gitarze? - Pytanie było skierowane do Deppa w związku z czym to on odpowiedział, że owszem, a w związku z czym pan K. powiedział, iż obydwaj zagrają w takim razie na przedstawieniu 1 października przeniesionym na 1 grudnia z okazji śniegu. Ponieważ wszyscy (poza Skamieniem) ludzcy ludzie, którzy występują w historii występują też na Dniu Muzyki, to Olaf, Sev, Albus, Czejz i Hałz poszli razem z nimi na próbę. Kiedy doszli już do 209 okazało się, że , nijak się tam nie zmieszczą a więc całe towarzystwo potoczyło się do  hali.
- Czego ta kobieta i ten męszczysna od Ciebie chcą moja sarenko? - zapytał poirytowany Sev - Może zaczaruję ich w żaby....
- Ani mi się waż!!!!!! Chcę mieć 6 z polaka i wzorowe zachowanie! - krzyknęła Badzia obnażając kły
- No dobra, już nigdy nie wejdę na wagę, a swoją drogą, to mogę ich zaczarować i dostaniesz 100 a nawet 10000 z polaka i jak najbardziej nie Troll zachowanie. - Badź postanowiła nie oświecać swego narzeczonego jeśli chodzi o polski system ocen, ale obnażyła znów kły, a także pazury i nie zgodziła się na żadne zaklęcia. Tymczasem rozpoczęła się próba. Została ona jednak oczywiście przerwana przez kilka fascynujących incydentów (spowodowanych ,jakżeby inaczej, przez nasze radosne postacie). Najpierw grali muzycy. Podczas występu czteroosobowego lub więcej zespołu fletowego, wiolonczelistki, pierwszego, drugiego, trzeciej, czwartego gitarzysty wszystko było w porządku, jednak zaraz po tym jak nasz Wirtuoz Gitary zakończył grę rozległo się BARDZO głośne, NIECAŁKIEM humanoidalne i NIESAMOWICIE yeti chrapanie
- OLAF!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! - wysyczała wykrzyknikowo Nina przez zaciśnięte zęby - NIE ŚPIJ!!!!
Później, podczas występu pianinowego Ani z IIId wszyscy usłyszeli JJJJEEEEESSSSTTTTT 7689065 POZIOM! je bejbe oł jes oł jes! - to Hałz doszedł do jakiegoś momentu na gejmboju. Po zakończeniu Pianinowych Popisów trzech uroczych dziewcząt, kiedy pan WD zapowiedział ostatniego akordeonistę Filipa z utworem Pingwiny Sev i Olaf nie wytrzymali nerwowo i dostali ataku śmiechu. "Pingwiny, rozumiesz Olaf, pingwiny, takie ptaki hłe hłe hłe" niestety nikt poza Olafem nie rozumiał, a już na pewno nie rozumieli nasz muzyk i Pan K. który grzecznie acz stanowczo porosił o zachowanie ciszy.  W końcu nadeszła upragniona chwila ostatnie scenki "Włożyć Futro", Nina powiedziała "Dzień Dobry" a Pan Marszałek zaciągający z rosyjska ujął jej dłoń w swoje dłonie wtedy Olaf..........

Jeju przepraszam, że taki długaśny, ale musiałam dojść do próby bo miałam koncepcję

Pan K. chwycił się za głowę (dokładnie wyszorowaną cifem do gładkich powierzchni, zakupionym paredziesiąt odcinków dalej w Auchan) i jęknął.
-Olaf!!!!!! - wysyczała Nina delikatnie spychając narzeczonego ze sceny - teraz jestem troszkę zajęta a Filip tylko ma lekki katarek - tu spojrzała na kolegę z ulgą udrażaniającego swoje drogi oddechowe wydając przy tym ryk godny słonia. - ekhem... w każdym bądź razie kochany usiądź na razie PROSZĘ - wyszeptała Nina żeby już nie denerwować pana K. a Olaf trochę skołowany powrócił do Seva.
-Kontynuujmy więc - powiedział pan K. zbolałym głosem. Scenka trwała aż do momentu w którym PeeM chwycił w dłoń skrzypce miażdżąc je od razu.
-O sorki- wymamrotał - jak pan widzi panie marszałku nie mogę dać koncertu...
-Teraz patrz - wyszeptał Sev w ucho Badzi - dostaniesz + 5000 punktów dla twojego domu - to rzekłszy, wycelował w skrzypce i z"reparo"wał je. W tym momencie pani od polskiego...

-Oczywiscie - odparł Filip, nieustannie kojarzący się Autorce z Płolkiem Michajłowiczem z powodu jego akcentu.
-Ojejku biedny Henryk! - krzyknęła Nina patrząc z troską na PeeMa. - Pada nie niego deszcz ZE ŚNIEGIEM!
-To pani syn? - spytał zainteresowany Bruno.
-Tak - odpowiedziała Nina.
-NINA! Jak możesz! - ryknął Olaf - ten tam, Henryk...
-Mam na imię Piotr - przerwał PeeM uprzejmie.
-Tam ten Piotr to TWÓJ SYN?! I nic mi nie powiedziałaś?!!
-Olaf! Ty skończony kre...
-W sumie... ma chyba nos po mnie...
-OLAF! To nie jest moje dziecko, a już tym bardziej twoje! - krzyknęła Nina rozpaczliwie, wskazując na wyższego od siebie o dwie głowy PeeMa.
Co na to Olaf, który chyba jest nie do końca przytomny (w końcu to Rosija... jego trzeźwość można poddać w wątpliwość) dowiemy się kiedyś.

edit: mój 300 post!!!!

-No w sumie mogę - powiedział Filip swoim normalnym głosem - nie mówić z akcentem.
-Dalej Nina, idziemy na lody z naszymi chłopcami - mówiąc to Olaf usiłował dosięgnąć głowy PeŻeta żeby go pogłaskać, ale skończyło się to niepowodzeniem.
-Olaf proszę cię bardzo, to nie są nasze dzieci tylko Henryk i Piotr Wieniawscy... - Nina załamała ręce.
-A nie Józef?
-A nie Piotr M i Piotr Ż?
-Tato a kupisz mi karty z pokemonami? - spytał PeeM, wczuwając się w rolę.
-Oczywiście kochanie, jak podrośniesz i zaczniesz zarabiać mnóstwo, mnóstwo, mnóstwo kasy... - rozmarzył się Olaf - yyyyy to znaczy tak, tak, Heniu.
-Piotrze. - podpowiedział Piotr.
-Piotrze - potwierdził Olaf.
-Ja też bym się w sumie przeszedł do sklepu - rzucił Chase, któremu trochę się nudziło na próbie. - A ty, House?
-Ciii! Jessica ma oświadczyć Hiacyntowi że jego cioteczny brat od strony matki pracował na czarno w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku więc ona nie może z nim być, ponieważ jej rodzina nie zadaje się z kryminalistami.
-Idziesz do sklepu?
-No poczekajcie chwile, zaraz będą reklamy!

-Ale proszę panią, to zaklęcie było rzucone perfekcyjnie! Dlaczegóż nie chce pani dać Badziowi punktów? - dociekał Sev.
-Uroczy, przystojny, młody człowieku, polecam ci lekturę książki "szkolnictwo polskie przez wieki", a potem zadawanie dziwnych pytań.
-Ale jak to, to za co tu się dostaje punkty?
-Sev, proszę cię, skończ już - odezwała się Badzia, obawiając się że może jednak pani zrobi wyjątek i dostanie troll zachowanie za przyprowadzanie na teren szkoły szkodliwych jednostek.
-Nie nie nie nie nie John - w tym czasie pan K kręcił zawzięcie głową, rozszczepiając światło blaskiem jej gładkiej powierzchni.
-Johnny, mam na imię Johnny - zdenerwował się Deep.
-Dobrze, Johnny, musisz popracować nad tym utworem. Natomias ty John - tu pełne uwielbienia spojrzenie skierował na Lennona - bardzo dobrze. Doskonale. Myślę, że od dzisiaj to ty będziesz naszą gwiazdą gitary i będzie trzeba zaaranżować twoje małżeństwo z naszą piękną gwiazdą śpiewu - pan K myślał na głos - to będzie idealne małżeństwo.
-Skoro Johnny nie będzie grał na gitarze, to może przyjmie rolę w naszym przedstawieniu? - spytała pani, odgoniwszy się jakoś od Seva. - Mamy wolną rolę... futra, kanapy, oraz dziury w dachu.
-Będę zaszczycony - burknął Johnny, który niewątpliwie uważał rolę kanapy za ważną w jego dorobku artystycznym.
-No to świetnie! - pani klasnęła w dłonie. W tym momencie do świetlicy wpadli: Piotr, Piotr, Olaf, House, Chase, obie Ziuty, Deska, Baz i pan W.