Forum klasy 2 c :)

-Adam Mickiewicz? - zdziwił się Skamień - jaaaaaa, faktyyyczne, PeeM wyglądasz jak MICKIEWICZ - tu nasz kolega zaczął się histerycznie (bądź też historycznie) śmiać.
PeeM rozchmurzył się trochę i poszukał w swych przepastnych kieszeniach lusterka.
Tymczasem Badź & Pan Darcy wciąż nie odrywali od siebie wzroku, aż po 28 minutach Badzię zaczęło to troszeczkę męczyć.
-Panie Darcy... dlaczego... dlaczego pan tak na mnie patrzy? - spytała delikatnie, aby go przypadkiem nie urazić.
-Krótkowidze mają taki rozczulający wzrok - odparł Fitzwilliam figlarnie - aha, i ma pani na nosie takiego śmiesznego robala
Bagdalena zapomniała o nobliwości i zerwała się z piskiem, bowiem robale były jedną z 952709574095668 rzeczy, których nie tolerowała. Strząsnęła z siebie obrzydlistwo i pomyślała, że pan Darcy to jednak złośliwy człowiek. A czy Sev nie był złośliwy? Myśl o prawdziwym menszczyźnie, który chciał się jej jak najszybciej oświadczyć zamajaczyła gdzieś daleko w jej podświadomości. "Narazie nie jestem jeszcze jego żoną, chociaż mu się tak wydaje. Więc mogę robić co chcę." pokrzepiona tym stwierdzeniem powróciła do Fitzwilliama.
--------------------
-Czy ja usłyszałem słowa "władza nad światem"? - zapytał retorycznie Hałz a w jego oczach zapłonął dziki blask.
-Istotnie - potwierdził Czejz, zabawiając się odwiecznym skalpelem. "To było pytanie retoryczne, głupku" pomyślał nasz nobliwy lekarz.
-Idziemy tam. Musimy zdobyć ten magiczny artefakt.
-Ale Hałz... nie wydaje mi się aby dodatki do sidiekszyn mogły...
-Zamknij się. Zatrudniłem cię tylko z powodu twoich włosów, a nie wątpliwego rozumu, więc z łaski swojej zajmij się tym, co do ciebie należy mój Aborygenie.
-A co niby do mnie należy? - spytał naburmuszony Australijczyk przyglądając się swoim pięknym blond włosom odbitym w szybie.
-Robienie tego co ci każę - odparł doktor i pokuśtykał w stronę niczego nie spodziewającego się PeeMa.
--------------------
Meanwhile at Olaf's
-Czemu tak ciężko wzdychasz, Fortunko? - spytał Hrabia przyglądając się bacznie Ninie, która wciąż wodziła wzrokiem za Badziem i Darcym.
-Nie nie, nic kochany - odparła, wzdychając po raz drugi.
-Doskonale cię rozumiem - powiedział niespodziewanie Olaf z autentycznym współczuciem, i nawet chwycił swą lubą za dłoń aby ją pocieszyć. - To istotnie okrutne... gdy nasi przyjaciele nas zdradzają... zabierają nam to, co nam drogie w imię tego, co w ich wypaczonym mniemaniu wydaje się słuszne...
-Olaf...? - Nina była trochę zdezorientowana.
-Wiem, że ciebie to również boli... gdyby nie dziwne przywiązanie Filipa to tej cholernej krowy, nie musielibyśmy się martwić o NASZE PIENIĄDZE!

-Nie NIE MA UPOMINKÓW!!!1 - krzyknął nagle Sev, zdenerwowany że przez ostatnie parę odcinków mało uwagi zostało mu poświęcone. Szczególnie przez Bagdalenę - i nie będzie!!!!
-Młody człowieku, proszę się uspokoić. Ważne jest, aby przy doborze szkoły średniej nie kierować się emocjami, a jedynie zdrowym rozsądkiem. Najlepiej przekonać się który wydział będzie dla państwa najbardziej odpowiedni jeszcze przed egzaminami maturalnymi...
-Bul bul bul ból- zagotował się Sev.
-Przepraszam? - nie dosłyszał Szanowny Pan Docent Profesor Podwójnie Habilitowany Jego Ekscelencja itd. ale chyba Nik się już nim nie przejmował. Może tylko Okropnie Stary Dwudziestoletni Instruktor Pierwszej Pomocy (OSDIPP) który chciał zaprezentować na nim bandażowanie butelki w ręce.
Tymczasem powróciła córa (jednak córa bo ma macice, nawet 3) marnotrawna Badzia.
-Hej Niń... - powiedziała z melancholijnym uśmiechem - Darcy pojechał, widziałaś?
-Widziałam - potwierdził Niń i obie westchnęły ciężko.
-Co ci po jakimś Darcym, masz mnie - odpowiedzieli jednocześnie Olaf i Sev.
-Mnie, rozumiesz, taką osobę - dodał Olaf i cała czwórka wybuchnęła śmiechem rozbawiona przednim żartem.
-Pamiętasz... obiecałaś mi coś - po chwili rzekł Miszczu już bardziej rozpogodzony.
-Hmmm...  cooo - spytał Badź niezbyt przytomnie, myśląc wciąż o Fitzwilliamie.
-Zaręczyny- wysyczał jej do ucha ze swoim perwersyjnym uśmiechem.
-Ooch- Badź liczył na coś w stylu "wycieczkę do Disneylandu" ale ostatecznie oświadczyny też mogły być. - Ale tu, tak teraz?
-Oczywiście, że nie. Musimy pojechać do jakiegoś specjalnego miejsca - to rzekłszy teleportował wszystkich do specjalnego miejsca.
-Snape? - powiedziały jednocześnie trzy zdumione osoby. Cała czwróka stała bowiem przy znaku z nazwą miejscowości "Snape" (tak, istnieje nawet kilka takich miejsc!).
-Pomyślałem, że to adekwatnie.
-No, tego odmówić ci nie można - powiedział Olaf chichocząc. - Snape, rozumiecie, taka miejscowość, bwahahahaha - w tym momencie wybuchnał śmiechem. Sev zrobił tylko minę Chada -.-
-Ekem... no więc...czy ty zgadzasz się zostać moją żoną? - zapytał Sev.
-Nieheheheheheheaahahaha - Olaf dostał napadu śmiechu.
-Olaf, zepsułeś - odezwał się skądś głos Skamienia, ale to w sumie nieważne
-Nie pytam ciebie, stary - mruknął Sev. - No więc czy ty BAGDALENO, wyjdziesz za mnie?
-No... okej - zgodził się Badź.
-Możesz pocałować narzeczoną! - oznajmiła uroczyście Nina która wyczekiwała rzecz jasna tego momentu. Tak więc rozanielony Sev zaczął gonić Badzię, która oczywiście nie chciała poddać się procederowi. Nina stała więc i czekała aż dojdzie do jakichś romantycznych scen, Olaf turlał się ze śmiechu i tak trwało to wariatkowo, aż nagle! Niewiadomohohoho! Niń wie co!

-Zaraz zaraz Głosie- uspokoiła Głos Nina -tylko znajdziemy przyczynę potknięcia się Bagdadu.
-Miejmy nadzieję, że potknęła się o worek z pieniędzmi - wtrącił Olaf.
-No okej... to pódję narazie na kawę- stwierdził Głos i poszedł na kawę.
Badź i Niń tymczasem skrzętnie przeczesywały teren w nadziei odnalezienia potykiwacza.
-O, tu coś wystaje z ziemi! - zauważyła podekscytowana Nina, która teraz dla odmiany oczekiwała nie tyle romantycznych scen, co przygody.
-Wyciągamy - zadecydował Badź, który, jak wiemy z odcinka parę odcinków wcześniej lubił wyciągać różne shity z ziemi. Sekundował im Olaf mając nadzieję, że to jakiś skarb. Niestety dziewczyny (i Olafa) czekał zawód, ponieważ wyciągnęły tylko na wpół zamarzniętego Seva.
-O, zawód.
-Czekałem was - powiedział zawód.
-Jesteś taką odmianą pracy?
-Ile zarabiasz?
-Ephfff... nieważne. Chyba już muszę spadać... ktoś inny mnie czeka - i zawód odszedł, machając na pożegnanie ręką. Niń zwróciła wzrok na ciało Seva leżące na ziemi.
-Ale przecież nie mogłaś się o niego potknąć, bo on się potknął o ciebie - zwróciła się do Badzi, jak zawsze beznadziejnie logicznie.
-Mogło nastąpić zapętlenie się czasoprzestrzeni - głos PeeMa z Nickąd.
-Zepsuuuułyście fizykeeeee! - głos Skamienia z Nickąd.
-Hej, zachowujcie się poważnie, w tym roku piszecie maturę - poinformował ich Badź.
-Mbwheehh - stęknął nagle jakiś głos.
-Co to było? - żądnej przygody Niń zabłysły oczy.
-Mheeeebhw - coś stęknęło po raz drugi.
-Może to Głos? Hej, wróciłeś już z kawy? - krzyknął Badź.
-Nie! - odkrzyknął Głos.
-To nie Głos - stwierdziła odkrywczo Niń.
-Hyyyyaaah - tajemniczy dźwięk brzmiał Badziowi znajomo... jakby... ktoś... stękał przeciągając się rano...
-Sev?
-Hmm? - Sev właśnie wstał i odmrażał sobie eeeeeee różne pozamrażane części ciała za pomocą wymyślnych zaklęć.
-To ty tak stękałeś?
-Tak! - odparł śfierzo ópjeczony nażyczony i żócił siem na Badzie tak rze ledwie zdonrzyła shować siem za najbliszszom zaspom.
Tymczasem Głos wrócił z kawy.

Olaf, po swej elokwentnej wypowiedzi składającej się li i jedynie z trzech okrąglutkich znaków interpunkcyjnych, przez zwykłych śmiertelnków zwanych wielokropkiem, mimo, że tak właściwie składa się tylko z trzech kropek, zapytał zgodnie ze znanym wszystkim pierwszym punktem zasad stosowanych przy udzielaniu pierwszej pomocy, która to zasada została oniegdaj wdrożona przez wybitnego naszego nauczyciela techniki (a ja powinnam dostać nagrodę za najdłuższe i najnobliwsze zdanie we wszechświecie i świadach równogległych, o ile takowe istnieją):
-Hej, Filip... czy wszystko w porządku? - Filip bowiem wytrzeszczył oczy i poruszał ustami jak rybka
-Nie... przypomniałaś mi, Nina! Melania! - i już się zerwał aby pobiec w BNK (Bliżej Nieokreślonym Kierunku).
-Hej, hej - powstrzymała go Nina, prezes HBŚ - myślę, że powinieneś powiedzieć co się działo z tobą i Lindą Litzke i Melanią...
-Nic się nie działo! - obruszył się Filip - stoczyliśmy krwawą walkę w której rzecz jasna wygrałem, a teraz wybaczcie, idę poszukać Melanii, bo kazałem jej znaleźć jakieś pole, coby się wypasła, a tu tylko śnieg i śnieg... idę jej pomóc - z tymi słowami nasz dzielny pastuszek oddalił się w BNK.
-Hej, czyli nie wydaliśmy ani grosza na okup? Hurra! - ucieszył się najmondrzejszy człowiek z Historii - Olaf.
-Tak tak Olafku... - przytaknęła Nina rozglądając się za Badziem, której nobliwego głosu nie słyszała już od ładnych paru linijek tekstu. W końcu odnalazła ją wzrokiem na jakimś drzewie. Biedaczka zapomniała kompletnie że Sev potrafi latać (sic, co ta Rowling sobie myśli!) i wdrapanie się na drzewo nie stanowi dla niego problemu. Chyba była zbyt załamana nagłą awarią swojego, dotąd niezawodnego, systemu obronnego i tylko od czasu do czasu szczypała się w ramię mamrocząc "no dalej, działaj". Sev jednak zaglądał za co większe zaspy za każdym razem wykrzykując "aaa, tu jesteś!" chociaż nie trafił ani razu. Chyba miał już tego dość.
-Chyba mam już tego dość - powiedział sobie Sev i wyjął różdżkę - Accio Bagdalena!
Badziek tego nie przewidział. Zaklęcie odczepiło ją od drzewa, którego kurczowo się trzymała i wylądowała miękko w śniegu obok swego narzeczonego.
-Haha, mam cię - ucieszył się Sev mściwie - tylko... po co ja właściwie cię goniłem?
-Yyyy, chciałeś natrzeć mnie śniegiem? - spytał Badź z nadzieją w oczach i wszystkim innym.
-Nie, nie jestem taki głupi - mruknął Sev i usilnie myślał. Tymczasem Niń i Olaf...

-Haaaaaaaaaaaaa... - jęk zachwytu wydarł się z piersi Hrabiego. Wąska strużka śliny brudziła jego najbardziej wykwintny granatowy garnitur w prążki, gdy tak stał wlepiając oczy w kształcie dolarów w Wielką Kupę Forsy. Nina ruszyła na odsiecz ze ściereczką.
-Olaf, znowu żeś uświnił najlepszy garnitur - wyrzucała mu jak najprawdziwsza troskliwa żonka, usuwając plamę.
-Młemłe - wymemłał Olaf, gdyż nie był w stanie powiedzieć nic więcej. Jego wyobraźnia pracowała na najwyższych obrotach.
"- Czy ty, Hrabiu... Hrabio... Olafie, bierzesz za żonę tę oto Wielką Kupę Forsy? - spytał jakiś nobliwy ksiądz.
-Tak - potwierdził Hrabia wpatrując się jak urzeczony w coś co wyglądało jak... po prostu jak wielka kupa forsy w muślinowej sukni ślubnej.
-A czy ty, Wielka Kupo Forsy, bierzesz sobie za męża Hrabio..Hrabu...Hrabiego Olafa?
-Tak - odparła Wielka Kupa Forsy.
-Możesz pocałować..."
-Olaf, czy ty mnie w ogóle słuchasz?!! - do uszu Hrabiego doszły jakieś nieprzyjemnie wysokie dźwięki. Ich źródłem, jak udało mu się w końcu ustalić, była jego narzeczona Nina.
-Nieeeee - przyznał w bardzo skamieniasty sposób. Wciąż wpartywał się w Wielką Kupę Forsy.
-Ani mi się waż Gregory, albo będziesz miał ze mną doczynienia! - warknęła wyjmując olbrzymi, błyszczący miecz.
-Pffff - jakiś nieogolony dziadyga... chwila, jak on się nazywał? Aha, Home - pokazał Forsie język i usiłował ją wyminąć. Zachwycony Olaf nabierał przekonania, że Wielka Kupa Forsy jest w nim zakochana bez pamięci.
-Heeej, ty tam! - krzyknął dziad, mocując się z WKF - tak, ty!
Olaf popatrzył na siebie zdezorientowany.
-TY NIE JESTEŚ CZBFFFFGGG - ryknął Hałz, ale WKF w porę zakryła mu usta. Walczyli jeszcze przez chwilę, tak że rozemocjonowany Hrabia widział tylko migające co jakiś czas pelerynę z dolara bądź też laskę. W końcu Wielka Kupa forsy wyłoniła się z niej w całej chwale zwycięstwa, zostawiając lekarza rozłożonego na łopatki.
-Jestem niepełnosprawny, tak nie można - powiedział tylko, i odpłynął w błogą nieświadomość.
-Jeeest, wygrałaś! - krzyknął Olaf i wpadł w objęcia Wielkiej Kupy Forsy - Boże, jesteś taka piękna - wymamrotał, a jego oczy momentalnie zmieniły się w dwa serduszka.
-Olaf... - powiedziała Nina powoli i spokojnie, takim tonem, który zawsze zwiastuje najgorsze.
-To ja już może pójdę - oznajmiła ni stąd ni z owąd Wielka Kupa Forsy patrząc z przerażeniem w oczy Niny i zniknęła z cichym "puf!".
-O nieeeeeee... - jęknął Olaf i osunął się na ziemię w przypływie czarnej rozpaczy.
Nina pokręciła głową z dezaprobatą.
***
-No więc po co ja cię łapałem? - zastanawiał się Sev od jakiejś... półtorej godziny.
-Geez, nie wiem - odparła zmęczona Badzia, zwisając bezwładnie z uścisku narzeczonego - może chciałeś zorganizować wielką bitwę na śnieżki? - zaproponowała, chcąc skierować jego myśli na tor jak najbardziej oddalony od...
-Już wiem! - wykrzyknął radośnie Sev i oczy mu rozbłysły. Badziek zamarł, modląc się w duchu o naprawę systemu obronnego na czas. Sev pochylił się nad jej uchem...
-Wigilia Historiowa! - krzyknął rozentuzjazmowany.
-Ałaaaaaa - jęknął Badź.
-Czy to nie świetny pomysł?!
-Eee... zawsze myślałam, że nie znosisz takich... imprez. Pomiętasz, kiedyś w Hogwarcie była taka wigilia, chyba w piątej części...
-Książki - prychnął Sev - wigilia jest super! Jest ciemno i zimno, jak to w grudniu, a ludzie w jaskiniach przy drżącym blasku pochodni...
-Sev.
-Co?
-Wigilii nie obchodzi się w jaskiniach.
-Trudno - powiedział Sev, uśmiechnął się perwersyjnie jak to on i Badziek poczuł znajome skądinąd szarpnięcie w okolicach pępka.
***
Pół minuty później była w znajomej skądinąd jaskini na Mount Evereście wraz z Niną i Olafem.

W tym momencie wszyscy RPGowcy wsypali się do wnętrza jaskini depcząc po anormalnej choince.
-Hej, patrzcie jak robię tak - tu PeŻet podskoczył stojąc na świerku- to wydaje dźwięki! - w tym momencie spod drzewka dobiegł zduszony jęk.
-Hmm, PeŻet, nie wydaje mi się żeby to był dobry pomysł - zaczął PeeM.
-HeY lÓdZie!! - krzyknął Badziek, który, jak wiadomo, w chwilach poddenerwowania zapomina o podstawach ortografii - srubćie coś, Nina tam lerzy pżywalona jakimś olbżymim dżewem!!! Morze zaraz ÓMŻE!
-Morze? Takie szumiące i niebieskie? Umrze? Mwahahahaha - Olaf i Sev zaczęli się opętańczo śmiać jak to oni.
-No dobra... to może przesuńmy to drzewko dalej - powiedział PeeM uchylając się przed wazonikiem rzuconym przez Badźka, który aktualnie ciskał na wszystkie strony bluźnierstwami i różnymi przedmiotami, żeby zmusić kogoś do uratowania Niny.
Tak więc PeeM otworzył drzwi, chwycił świerka - mutanta i wyniósł go na dwór, gdyż nie konweniował mu on w niskiej jaskini.
Pod drzewkiem leżała Nina, w stanie lekko uszkodzonym. Mamrotała coś do siebie i wpatrywała się w sufit, jakby zauważyła tam coś fascynującego, na przykład...
-Czy te pająki naprawdę tańczą kankana...? - spytał niepewnie Badziek, wpatrując się w sufit.
-Hmm, nie sądzę - powiedział Sev i szybko schował różdżkę.
-Łaał... ale tu ciemno - powiedział Olaf robiąc wszystko oprócz interesowania się stanem Niny. W tej chwili wyglądał za drzwi. - jak makiem zasiał - dodał, zdobywając tym samym tytuł Miszcza Znajomości Polskich Frazeologizmów.
-Olaf! - krzyknęła nagle i niespodziewanie Nina - ile razy mam powtarzać, że jest CICHO jak makiem zasiał, a ciemności są egipskie, EGIPSKIE! - powtórzyła dobitnie.
-O Nina, ty żyjesz - zdziwił się Hrabia i powrócił do konteplacji widoku za drzwiami.

Tymczasem za oknem (technicznie rzecz biorąc, to za drzwiami, w jaskiniach bowiem raczej nieczęsto spotyka się okna... właściwie drzwi również... ekhem... pomińmy tę kwestię) tak więc za otworem:
-Ała, Hałz... za co to? - spytał Czejz odnotowując niemiłe pieczenie w obszarze TRZEWIOczaszki oraz fakt iż znajduje się w okolicy łydek swojego czcigodnego pracodawcy
-Jak to za co?! - zirytował się Hałz - Gdzie do cholery nasz magiczny artefakt z SIDIEKSZYN?! Jak ja mam zdobyć tą władzę nad światem, co?! Zastanów się ćwoku! Ruszaj tam i odbierz im tą golarkę...
-Ale czemu ja?
-Ty masz skalpel.
Chase'owi zabrakło słów. W związku z tym podniósł się z ziemi, poprawił fryzurę i odwrócił się. Ku swojemu zdumieniu zauważył dziesięć par oczu wlepionych w siebie.
-Eeeeeee - powiedział z wrodzonym wdziękiem - cześć?
-Czeeeeeeeeeść - odparły Niń i Badź ze zdecydowanie zbyt szerokimi uśmiechami. (Badź poczuł ciężką rękę na swoim ramieniu ale postanowił się nie przejmować)
-No więc... macie golarkę? - spytał, przygładziwszy swoją dziwną kamizelkę i ignorując okrzyki Hałza w stylu "ze skalpelem na nich!"
-Muaaaaa - odparły N & B z powodu wysokiego stopnia zaślinienia. Gdzieś za nimi odezwał się głos:
-Ja mam.
-Eeee, a mógłbyś mi ją tak jakby... - Chase zamyślił się na chwilę patrząc na PeeMa - ...dać?
-Użyj skalpela chłopcze! - darł się Medicine Doctor.
-Nie mogę! Straciłbym moje +560 do gładkich policzków i +57 do pięknych lasek wokół mnie! - powiedział Peem. W tym momencie wszyscy rozejrzeli się w poszukiwaniu pięknych lasek, ale jedyna jaką znaleźli to piękna laska House'a.
-Hej, a my? - obruszyły się Niń i Badź. Niń spojrzała z zaskoczeniem na swoją ukohaną       [koleżankę].
-Jak to, to jesteś w końcu laską?
-Założyłam, że Sev nie jest homo... - tu Badź poczuł cięższy nacisk ręki - ...zygotą.
-To zupełnie tak jak ja - ucieszył się Olaf, chociaż wciąż trochę łakomie przyglądał się Chase'owi.
-To chyba jest... - Czejz znów przyjrzał się PeeMowi - ... tak jakby... trochę zepsuta ta golarka, nie?
-No więc po co ci ona, koleś, jak jest zepsuta?
-Jak to zepsuta? - zdziwił się PeeM przejeżdżając ręką po policzku
-Nie baw się, RUSZ SKALPELEM IDIOTO
-Yyy... macie tu jakąś imprezę, że tak dużo ludzi? - Robert umiejętnie zmienił temat, unikając odpowiedzi.
-No... to miała być Wigilia - powiedział Sev bardziej ponuro niż zwykle i spojrzał z wyrzutem na Niń - ale mieliśmy dwumiesięczny poślizg.
-Nina to twoja wina! - krzyknął chórek RPGowców.
KONIEC